townsville

Mam wrażenie, że niedługo już nie będzie miasta na mapie Australii w którym choć chwilę nie byłabym bezdomna i nie musiała spać na ~~ulicy~~ plaży.

Reszta dnia w Airlie Beach - tym razem nauczona doświadczeniem nie kładłam się już pod palmą. O mały włos nie zabiłby mnie spadający kokos kiedy robiłam tak wcześniej.

Power nap i w dalszą drogę ciemną nocą.

Do Townsville dotarliśmy po drugiej w nocy. Ciężko mnie zmęczyć, ale tym razem angina wtrąciła trzy grosze doprowadzając mnie na skraj wycieńczenia.
Miasto nie jest duże, ale jednak piętnaście minut spaceru w złą stronę robi różnicę. Kiedy w końcu dotarliśmy do naszego hostelu okazało się, że drzwi są zaryglowane i nikt na nas nie czeka, tak jak było w umowie. Poznana Niemka znalazła wejście od zaplecza, obudziliśmy właścicielkę i pięć minut później spaliśmy jak martwi. A przynajmniej ja spałam do czasu, kiedy dwie godziny później nie poczułam szturchania Mario, który postanowił mnie obudzić, bym towarzyszyła mu w nocnej wspinaczce na szczyt Glass Mountain w celu podziwiania wschodu słońca.

Czasem się zastanawiam kto ma bardziej krzywo pod sufitem. On, wpadając na takie pomysły, czy ja, zgadzająca się na nie z entuzjazmem.